Bazen umutları tükenir insanların, çaresizleşirler ve çaresizleşen insanlar ya kabalıklaşır ya da terk ederler. Kısır döngüdür bu, çember gibidir. Başı sonu belli değildir. umutları tükenen insanlar şapşallaşır bir nevi, şapşallaşan insanlarda ya susarlar ya da sürekli gülümserler.
Bazen insanlar kırılgan olur, hal böyle oluncada ya kırmaktan korkar hale gelip atomlarına kadar parçalanırlar yada kırılmaktan yorgun düşene kadar oyunlarına devam edip sonrasında kaçarlar. İnsanları kaçıran cinsleride vardır bunların. Daha iyi olucağını sanır bazıları özlemez sanır, sevmedi sanır. İlginçtirki bu tür insan kime nezaman git diyorsa o kişi tuz olur buz olur, gider.
Dediğim gibi bazı insanlar kırılgan olur, çok kırılan insan toparlayamaz parçalarını. Yorgun düşer. İnsanoğlundan kaçan tiptir bu. Kaçabilir ama saklanamaz.Biri bulur. Köşesinden çıkarır,elinden tutar.Bizimkinin gözünde geçici insandır bu kişi ozamandan düşünür, geçiçi zaman, geçici gülüşler diye. Sonra birgün yeni bir el uzanır, ona uzanan eli tutar tutarda bırakamaz bazen insan. Sonra umutlanır, sonra sever, inanır, kırılmaz, kırmaz. Sonra yıkılmaz artık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder